Boelhouwer is hoogleraar op de TU Delft en staat te boek als de woningmarktexpert van Nederland. Hij ziet dat gemeenteraden de middelen in handen hebben om de verantwoordelijkheid te pakken, vertelde hij in WeertFM Take Away. “Zij bepalen bestemmingsplannen en omgevingsplannen. Zij kunnen afspreken met ontwikkelaars dat in een plan een bepaald aandeel betaalbare woningen moet. Dat is overigens de komende jaren ook vanuit het rijk verplicht. Tweederde van alle nieuwe plannen moet betaalbare woningen omvatten.”, aldus Boelhouwer. Hij ziet de verantwoordelijkheid op het gemeentehuis: “Gemeentes kunnen per plan vastleggen hoeveel procent er betaalbaar moet zijn. Je kunt ook afspreken met ontwikkelaars dat er pas een omgevingsplan komt als er in een plan betaalbare woningen in zitten.
Vanuit Eindhoven wordt de druk groter. Op het gemeentehuis van Weert klinkt de roep om aansluiting te zoeken bij Eindhoven. Inwoners van Weert roepen dat woningen beschikbaar moeten blijven voor Weertenaren. Voor Peter Boelhouwer hoeft er niet gekozen te worden: “Beide kan. Met de nieuwe huisvestingsverordening kun je de helft van de betaalbare woningen aan eigen inwoners of mensen met economische binding aan Weert toewijzen. Daar kun je behoorlijk in sturen.”
De woningmarkt moet van het slot. Boelhouwer ziet daar wel mogelijkheden toe: Allereerst moeten er meer woningen toegevoegd worden. Dat kost tijd en er zijn op dit moment te weinig harde plannen voor. In 9 jaar tijd is de bedoeling dat er 980.000 woningen gebouwd gaan worden. Dit moet in ieder geval versneld worden. Ook ziet Boelhouwer kansen voor het vernieuwen van woningen en vastgoed: “Jje kunt ook bestaande woningen efficiënter gaan inzetten. Zo kun je bijvoorbeeld grotere woningen splitsen en worden ze geschikt voor starters. Ook kun je maatschappelijk vastgoed, zoals kerken transformeren naar woningen. Dan kun je heel snel ruimte creeren.” Ten derde moeten er meer tijdelijke woningen gefabriceerd worden, vindt Boelhouwer. Door op korte termijn iets voor 10/15 jaar naar te zetten kunnen er snel stappen gezet worden, ziet hij.
Ook benoemd hij nog de meerwaarde van de zogeheten knarrenhofjes, de zogeheten woongroepen voor zelfredzame senioren. Hij ziet dat in deze hofjes de bewoners minder eenzaam zijn en er op de woningmarkt veel bruikbare woningen worden vrijgespeeld. Daarnaast wordt er met deze hofjes waarschijnlijk ook bespaard op de zorgkosten. Boelhouwer wordt van deze manier van denken blij: Dit zijn initiatieven die mij positief stemmen.”
